Vorige week begonnen de eerste yogalessen na de zomervakantie weer. In het voorbereiden van nieuwe lessen, ontstond bij mezelf opnieuw de vraag; welke boodschap wil ik eigenlijk aan cursisten doorgeven? Wat is de kern van yoga voor mij op dit moment?
Ik nam deze zomer een nodige time-out. Te lang, te veel gedaan en over het punt gegaan dat jezelf in je vrije tijd nog kan opladen. Daarom vloog ik naar het Zuiden en in de hitte kon ik de AAN knop eindelijk even helemaal uitzetten. Ik sliep dagen bij, las de ‘ze-liggen-al-een-jaar-op-je-nachtkastje-stapel-boeken’ een na een uit en ik zwom eindeloos in de warme zee. Ik slurpte de zon op, en ik vergat de regen en 16 graden in Nederland. Ik zat en ik keek tijdloos voor me uit. Naar de horizon, de bergen in de verte, het bewegen van bomen in de wind en katjes die pluisjes najaagde in de lucht. Ik hing eindeloos met nieuwe vrienden van allerlei pluimage. Sweet, sweet, dolce far niente. We speelde backgammon, we luisterde muziekjes, we praten over het leven, over politiek en de liefde. We namen uren de tijd om een uitgebreide lunch te maken en keken naar de vallende sterrenhemel in augustus. De uitknop voelde goed want vanzelf stroomde het leven weer in me. Kreeg ik weer zin om vroeg in de ochtend mijn yoga en meditatie op het strand te doen, te studeren, nieuwe dingen te ontwikkelen. Gewoon in de ochtend voordat het leven weer wakker werd. En in de rust besefte ik hoe druk ik was geweest het afgelopen jaar. Proberen om alle ballen in de lucht te houden om dingen voor elkaar te krijgen die belangrijk voor me zijn, die ik wil creëren maar die niet altijd te combineren zijn. En in dat druk zijn, kon ik zo weinig ‘hier’ zijn; aanwezig, gewaar, voelend. Ik besefte daar in het Zuiden, dat ik het aller gelukkigste word van tijd hebben voor dingen. Niet hoeven te haasten, geen agenda te hebben, vanuit het moment creëren, niet te veel bedenken maar bij je gevoel te kunnen blijven wat het goede is.
En in dat gevoel ervoer ik mijn yoga beoefening weer op een nieuwe manier. Met aandacht, met gewaarwording, met verbinding. Niet zozeer in allerlei nieuwe en moeilijke oefeningen, maar in de simpelheid van enkele eenvoudige asana’s. Het ervaren van het lichaam in rust, in ontspanning en de beleving van de beweging van adem die kan bewegen als je geen spanning meer vasthoudt. De beweging van energie, van verbinding en ruimte. Van simpelweg tevredenheid voelen.
Ik vroeg na de les, afgelopen week, wat brengt je hier in de les? Wat wil je uit je eigen yogabeoefening halen? Welke laag in de yoga wil je opzoeken? Wat speelt er in je leven? Wat wil je veranderen? Wat wil je aandacht geven?
We zitten allemaal op een andere manier in de yoga. Toch kan het samen gaan in een groep ondanks de verschillen in leeftijd, bewegelijkheid, ervaring of diepgang. Of je nou alleen maar rust zoekt, of dat soepele lichaam of juist het vergroten van een stukje bewustzijn, elke les kunnen we weer iets aanraken dat verandert in onszelf door bewustzijn te verbinden aan de bewegingen die we maken. Hierdoor kan je beoefening interessant blijven als je met nieuwsgierigheid je eigen lichaam en geest blijft verkennen. Voor een aanvanger zal het soms nog te abstract zijn maar woorden resoneren vanzelf als de tijd er rijp voor is.
In het lesgeven probeer je af te stemmen op wat er speelt, waar de behoefte ligt maar uiteindelijk geef je denk ik vooral les vanuit de thema’s die bij jezelf spelen. Voor mij draait yoga nu vooral om die toestand van rust te ervaren, waarin je werkelijk contact met jezelf kan maken. Je kan jezelf als docent of leerling zo verliezen in de vele elkaar tegensprekende vormen, methoden en technieken. Na jaren van input door opleidingen, retraites en zelfstudie merk ik dat ik nu vooral terug ga naar het ervaren. Het onderzoeken in plaats van het weten, het denken. Die ervaring is denk ik de kern die ik wil delen met mensen die bij me in de les komen. Om de heelheid van onszelf te ervaren, die we zo vaak verliezen omdat we te veel stress, prikkels en spanningen ervaren en dat we daardoor vooral in ons denken of emoties belanden. Door opnieuw contact te maken met ons lichaam, soms rustig, soms uitdagend en actief. Door jezelf weer te verbinden met je ademhaling en de ruimte in je lichaam en geest. Als je ervaart, dan stopt het denken en ontstaat er ruimte voor je bewustzijn. Voor het hier en nu waar je simpele waarde als rust, ruimte, vrijheid en geluk kan ervaren.
Ik realiseerde me deze zomer hoe yoga steeds meer dreigt te veranderen in een uiterlijke vorm van uitdagende houdingen en instagram selfies. Het zou zonde zijn als mensen daardoor een verkeerd beeld krijgen waar yoga over gaat, of een idee krijgen dat, dat het doel is van yoga. Dat er een idee ontstaat dat je net zo lenig, strak, mooi of sterk moet zijn om aan yoga te doen. Dat je jezelf daardoor onbewust veroordeelt als op je matje je beperkingen in jezelf tegenkomt. Terwijl yoga je juist je het tegenovergestelde kan laten voelen. Jezelf van binnenuit ervaren, in al je schoonheid en volmaaktheid zonder die observerende criticus die we de hele dag met ons meesleuren.
Ik heb besloten om nog even wat van dat relaxte vakantiegevoel mee te nemen, door bewust dat contact met mezelf op de mat op te bijven zoeken. Een perfecte nazomer helpt natuurlijk ook mee 
